Beste vrienden,
Het is weer een hele tijd geleden dat ik nog iets van me heb laten weten! Dit is misschien omdat de tijd hier begint te korten en ik nog van alles wil genieten. Het zijn nog welgeteld 23 dagen en ik sta weer op Belgische bodem. Achja, daar wil ik nog even niet over nadenken. Ik ben namelijk enkele dagen geleden terug thuis gekomen van een prachtige reis, namelijk van Peru! Ik ben samen met enkele vrienden op het gekke idee gekomen om de Machu Picchu te bezoeken. Na een zware reis is het ons dan toch gelukt en het was zeker de moeite waart! Ik twijfel er geen enkele seconde over ofdat Machu Picchu een wereldwonder is.
We zijn tevoet vertrokken vanuit een dorpje dat op 2 uur ligt van Cusco. Vanuit dat klein dorpje begon onze zware trektocht van 5 dagen door het Peruaanse bergenlandschap. De eerste dag viel goed mee met enkele kleine bergjes en enkele prachtige uitzichten. In de avond hebben we onze tenten opgezet aan de voet van een gigantische berg, namelijk de Salkantay. Je kon de sneeuw zien liggen vanuit je tentje, waardoor het echt wel een ijskoude nacht werd. De volgende morgen om 6 uur zijn we dan begonnen aan de beklimming van de Salkantay. Het heeft ongeveer 6 uur geduurd vooraleer we aan de top waren maar het was de moeite waart. Ik heb echt afgezien maar eenmaal aan de top (4600m) vergeet je de zware beklimming en begin je op je gemakje aan de afdaling. In de avond weer in een tentje geslapen en dan volgende morgen weer de stapschoenen aangetrokken om weer heel de dag te wandelen. In de loop van de dag veranderde da natuur helemaal van kille en kale landschappen in een jungle-achtige natuur. De temperatuur ging omhoog en de pullen en jassen werden weggestoken. In de avond kwamen we toe in de 'campside' en kregen wat uitleg over de natuur. We waren in het 'cloud-forest' dat zich vlak tegen de Amazone begaf. Onze gids wist ons vanalles te vertellen over het 'cloud-forest'. Van enkele dingen ben ik toch geschrokken zoals dat er brilberen rondliepen en dat er meer dan 400 soorten wilde orchideen waren in het 'cloud-forest'. De volgende dag opnieuw aan het wandelen en in de avond zijn we naar een natuurlijke warmwaterbron geweest en hebben we ons eindelijk kunnen wassen na 4 dagen. De volgende dag was de grote dag, de beklimming tot aan de Machu Picchu.
In de vroege morgen om 3u30 zijn we opgestaan en hebben we ons klaargemaakt om eraan te beginnen. Tegen 4u had iedereen zijn schoenen aan, de rugzak gemaakt,... Het was nog pikkedonker buiten en met enkele zaklampen wandelden we naar de brug die om 5u openging. Om half 5 kwamen we toe aan de brug die je toegang geeft aan Machu Picchu. We waren zo goed als alleen tot kwart voor 5. Om 5u stond er al een hele rij te wachten maar wij waren een van de eerste om de brug over te steken. De brug ging open en we begonnen aan de 1700 trappen tot aan Machu Picchu. Onderweg werden we voorbijgestoken door enkele gekke mannen die als eerste boven wouden zijn. Het was toch zwaarder dan gedacht om al te trappen op te lopen maar het is ons uiteindelijk toch gelukt. Eenmaal boven begon het weer goed te regenen waardoor iedereen zijn regenponcho aandeed. Om 6u gingen de deuren van Machu Picchu open en konden we naar binnen. In het begin was het een serieuse tegenvaller omdat je bijna niks kon zien door de dikke mist maar na enkele uren trok het helemaal open waardoor we een prachtig beeld kregen over het wereldwonder. Het was prachtig! Ik heb nog nooit zo iets prachtig gezien in men leven. Machu Picchu is een gigantische stad boven op een bergtop. Later in de namiddag hebben Ruben, Raf en ik de Machu Picchu berg beklommen en hadden we een PRACHTIG zicht over Machu Picchu en de omringende bergen. Voor de mensen die plannen hebben om naar Machu Picchu te gaan, dan moet je ZEKER de Montana Machu Picchu beklimmen. Het is een ENORM zware beklimming (2500 trappen) maar het zicht is onbeschrijfelijk eenmaal je boven bent!
Voila mensen, dat was weer eens een vlug blogberichtje om jullie op de hoogte te houden. Ik wil jullie echt aanraden om ooit Machu Picchu te gaan bezoeken! Het is geen wereldwonder voor niks ;)
Ziezo, ik ga jullie laten want voor mij begint de tijd ook te korten hier in Bolivia. Ik probeer zoveel mogelijk te doen en te genieten van elke seconde in Bolivia!
Vele Groeten, Mateo
woensdag 28 mei 2014
donderdag 27 februari 2014
Met de bus naar Brazilië!
Eindelijk weer in Cochabamba na een schitterende reis van een kleine 3 weken!
Het begon allemaal op 7 februari 2014 in de vroege morgen. Men gastvader nam Silke, Linn, Raf en ik mee in zijn klein camionette'tje naar Santa Cruz. Dit is een grote stad in het oosten van Bolivia die ook wel gekent is door zijn plakkerige warmte en zijn feestjes. Na de toffe autorit van ongeveer 8uur zijn we toegekomen in Santa Cruz. We hebben een hostel gezocht en even uitgerust. Normaal is het weer in Santa Cruz heel warm en veel zon maar op dat gebied hadden we vrij veel pech, het was namelijk bewolkt en vrij koud waardoor we ook enkele plannen moesten schrappen. In de avond zijn we dan toch nog naar een leuk danscafe geweest waar we ons toch goed hebben geamuseerd! De volgende dag hebben we enkele plekjes bezocht zoals de Ventura 'mall' van Santa cruz en het cinecenter. In de late namiddag teruggekeerd naar het hostel om onze spullen op te halen en naar de terminal te vertrekken om de helbus te nemen naar Asuncion. Ik had al reeds eens opgezcoth op google wat ze als reacties gaven op de lange busrit van ongeveer 30 uur en ik kwam tot de conclusie dat vele bloggers de bus omschreven als de helbus. Uiteindelijk zijn we dan toch met volle moed begonnen aan de busrit maar algauw kwamen we tot besef dat de bus toch niet was zoals we verwacht hadden. De wc was een varkensstal, het 'eten' was niet om op te eten en werd al gauw door de ruit gesmeten en over comfort was er ook geen sprake.
We hebben het hoofd toch opgeheven gehouden en hebben de 12 politiecontroles en 30 uur in de bus toch overleefd! We kwamen rond 12u snachts toe in Asuncion. Met enkele vrienden die we gemaakt hadden in de bus zijn we dan direct opzoek geweest naar hostels maar ze bleken allemaal vol te zijn waardoor we een dik uur op straat hebben gezeten tot iemand ons kon helpen. Uiteindelijk hebben we dan toch een leuk hostelletje gevonden dat nog maar 3 maand oud was met een klein zwembadje. Om 4 uur snachts zijn we dan nog even het zwembad ingedoken om toch even te ontspannen. De volgende dag hebben niet zoveel gedaan omdat we zo moe waren. We hebben namelijk tot 4 uur geslapen waardoor er niet veel tijd meer overbleef om op stap te gaan. We hebben dan uiteindelijk gewoon bezoekje gebracht aan de Mcdonalds. Ik kan je verzekeren dat een hamburger van Mcdonalds na 6 maand echt hemels smaakt!
De volgende dag hebben we de rivier van Asuncion bezocht en in de avond heb ik na enkele jaren men buurman terug ontmoet. Het was een blij wederzien van men buurman en we hebben dit dan ook gevierd met enkele Bickyburgers die enorm goed gesmaakt hebben! Dezelfde avond hebben we dan nog een bus genomen naar Cuidad del oeste, die vooral bekent staat voor zijn groot aanbod aan electrotoestellen. De stad opzich is vrij lelijk maar we hebben dan ook direct de grens overgestoken van Paraguay naar Brazilië. De grens tussen deze 2 landen is een rivier die je enkel via 1 burg kan oversteken. Aan de andere kant van de brug ligt Foz de Iguazu, dit is de stad die bekent staat voor zijn grote watervallen.
De volgende morgen hebben we dan een busje genomen naar een van de mooiste dingen van heel de wereld, namelijk de watervallen van Foz de Iguazu. Beste 'Mathieugeintresseerde', als je ooit in je leven de kans krijgt om dit wereldwonder te zien, twijfel er geen seconde aan! Ik werd zelf stil toen ik de gigantische watervallen zag, het is echt ongelofelijk groot en prachtig!
De dag erop hebben we dan onze bus genomen naar onze eindbestemming. Florianopolis stond op ons te wachten! Florianopolis een van de mooiste plekjes in heel Brazilië. Het is een eilandje dat vasthangt aan het grote continent, het heeft 42 verschillende stranden en is super gezellig. We hebben er een appartementje op de kop kunnen slagen waar we dan enkele 4 dagen verbleven. De volgende morgen was iedereen al vroeg op om een frisse duik te nemen in de grote oceaan. Ik had de zon wat onderschat en werd welgauw omgetoverd tot een rode kreeft waardoor ik 2 dagen strand heb moeten missen. Geen zorgen, die 2 dagen hebben we dan in de stad doorgebracht. Eigenlijk hebben enorm veel dingen gedaan op die 4 dagen. We hebben verse vis uit de zee gegeten, gesurft, gesandboard, gefeest,... Maar aan elke droom komt er een einde en algauw zaten we weer op bus richting Asuncion.
In Asuncion hebben we dan bij men buurman Bart een nachtje geslapen en dan terug op de helbus naar Santa Cruz. De helbus was ook al goed begonnen toen we opmerkte dat onze stoelen dubbelgeboekt waren. Uiteindelijk waren er nog plaatsjes vrij waardoor we toch nog rustig konden gaan zitten. Na een dik uurtje rijden viel de bus ook ineens stil en blijkte dat we afscheid konden nemen van de bus. Na een dik anderhalf uur kwam er dan eindelijk een nieuwe bus aan en hebben we de reis rustig verdergezet.
Onderweg heb ik wel kunnen genieten van de prachtige natuur.
Eenmaal terug in Santa Cruz voelde het terug aan als thuis. We hebben het HardRock cafe van Santa Cruz bezocht, de zoo van Santa Cruz en de Ventura mall. In de late avond hebben we dan onze laatste bus genomen naar onze thuisstad Cochabamba. Vroeg in de morgen kwamen we terug bij onze gastgezinnen en werden we met open armen ontvangen en overdonderd met verschillende vragen over de reis.
Voila, dit was dus men reisje tot in Brazilië. Ik heb er met volle teugen van genoten en twijfel er zeker niet over om nog eens terug te keren. Het was echt een schitterende reis met schitterende mensen! Nogmaal bedankt aan Silke, Linn en Raf ;)
PS: Nog maar een dikke 110 dagen en ik ben terug in België, GENIETEN DUS!
zaterdag 1 februari 2014
Hoe voel ik me nu?
Hallo Belgen,
De feesten zijn weer eens voorbij en we kunnen terug aan een nieuwjaar beginnen. Wat was 2013 voor mij? Wel, 2013 was voor mij een prachtig jaar! Afgestuderen van de middelbare school, beginnen aan een nieuw leven aan de andere kant van de wereld, prachtige mensen leren kennen, het leven leren bekijken met een andere visie, voor een tweede keer afstuderen maar dan aan de andere kant van de wereld, een 2e familie hebben, uitdagingen aangaan en groeien als persoon en ga zo maar verder. Momenteel doet het een beetje raar omdat ik stilletjes tot het besef kom dat ik al over de helft zit van men AFS-jaar. Zoals je ziet heb ik al schitterende momenteel meegemaakt. Over 138 dagen sta ik terug in men thuisland samen met men familie en vrienden. Het doet dan ook pijn om al mijn vrienden en familie van hier achter te laten.
Cochabamba is voor mij nu een tweede thuis. Men familie is enorm vriendelijk en hebben me met open armen ontvangen waarvoor ik ze dankbaar ben. Door hen ben ik hélémaal veranderd... Van mezelf kan ik niet zeggen in welke zin ik veranderd ben maar volgens hen ben ik helemaal opengebloeid. In het begin was ik een verlegen jongetje dat nooit iets zei en altijd maar 'ja' knikte. Beetje bij beetje ben ik veranderd door het vertrouwen dat de familie me gaf. We kunnen voor uren praten en ons krom lachen met onozele dingen. Er is ook een negatieve kant aan veranderen natuurlijk, ik ben namelijk vrij lui geworden en kan nooit meer op tijd komen. Dit is dus al een waarschuwing voor als ik terug ben in België...
Momenteel voel ik me dan ook supergoed in men vel! Geen enkel moment heb ik spijt van het feit dat ik voor een jaar ergens anders leef. Het is een prachtige ervaring die zeker aan te raden is! Soms voel ik me rot omdat je beseft dat het stilletjes op zijn eind loopt en je terug naar België moet... Het enige wat ik nu nog kan doen is van elk moment genieten en niet teveel aan het einde van men avontuur te denken. Ik weet nu al gewoon dat het énorm veel pijn gaat doen om iedereen hier achter te laten en men gewoon leventje in België terug moet oppikken. Het komt er gewoon op neer dat je niet moet twijfelen over een uitwisselingsjaar!
Voila, ik ga geen tijd meer verspillen aan het schrijven van deze blog maar enkel genieten van elk moment in het prachtige Bolivia! Ik hoop om wel zo snel mogelijk terug is eens een berichtje achter te laten zodat jullie toch op de hoogte blijven.
Chau Mathieu! (Mateo voor de boliviaantjes)
De feesten zijn weer eens voorbij en we kunnen terug aan een nieuwjaar beginnen. Wat was 2013 voor mij? Wel, 2013 was voor mij een prachtig jaar! Afgestuderen van de middelbare school, beginnen aan een nieuw leven aan de andere kant van de wereld, prachtige mensen leren kennen, het leven leren bekijken met een andere visie, voor een tweede keer afstuderen maar dan aan de andere kant van de wereld, een 2e familie hebben, uitdagingen aangaan en groeien als persoon en ga zo maar verder. Momenteel doet het een beetje raar omdat ik stilletjes tot het besef kom dat ik al over de helft zit van men AFS-jaar. Zoals je ziet heb ik al schitterende momenteel meegemaakt. Over 138 dagen sta ik terug in men thuisland samen met men familie en vrienden. Het doet dan ook pijn om al mijn vrienden en familie van hier achter te laten.
Cochabamba is voor mij nu een tweede thuis. Men familie is enorm vriendelijk en hebben me met open armen ontvangen waarvoor ik ze dankbaar ben. Door hen ben ik hélémaal veranderd... Van mezelf kan ik niet zeggen in welke zin ik veranderd ben maar volgens hen ben ik helemaal opengebloeid. In het begin was ik een verlegen jongetje dat nooit iets zei en altijd maar 'ja' knikte. Beetje bij beetje ben ik veranderd door het vertrouwen dat de familie me gaf. We kunnen voor uren praten en ons krom lachen met onozele dingen. Er is ook een negatieve kant aan veranderen natuurlijk, ik ben namelijk vrij lui geworden en kan nooit meer op tijd komen. Dit is dus al een waarschuwing voor als ik terug ben in België...
Momenteel voel ik me dan ook supergoed in men vel! Geen enkel moment heb ik spijt van het feit dat ik voor een jaar ergens anders leef. Het is een prachtige ervaring die zeker aan te raden is! Soms voel ik me rot omdat je beseft dat het stilletjes op zijn eind loopt en je terug naar België moet... Het enige wat ik nu nog kan doen is van elk moment genieten en niet teveel aan het einde van men avontuur te denken. Ik weet nu al gewoon dat het énorm veel pijn gaat doen om iedereen hier achter te laten en men gewoon leventje in België terug moet oppikken. Het komt er gewoon op neer dat je niet moet twijfelen over een uitwisselingsjaar!
Voila, ik ga geen tijd meer verspillen aan het schrijven van deze blog maar enkel genieten van elk moment in het prachtige Bolivia! Ik hoop om wel zo snel mogelijk terug is eens een berichtje achter te laten zodat jullie toch op de hoogte blijven.
Chau Mathieu! (Mateo voor de boliviaantjes)
donderdag 21 november 2013
Veel te lang geleden!
Hola,
Wow, het is weer even geleden! Ik kom meer en meer tot het besef dat ik het zo druk heb in Bolivia. Momenteel zit ik hier in men kamertje aan men blog te schrijven terwijl er een tropische regenbui overtrekt. Ik ben nog maar net terug van een prachtige reis daar het zuiden van Bolivia. Ik heb 3 steden, namelijk Sucre, Potosí en Tarija, kunnen schrappen van het lijstje van alle steden die ik wil bezoeken in Bolivia.
Men avontuur begon de 10e november in de vroege morgen. Om 5 uur s'morgens ben ik opgestaan om me klaar te maken om te gaan reizen. Met volle moed stapte ik naar de terminal van de bussen in Cochabamba om een bus te nemen naar Sucre maar toen liep het mis. Door onze half boliviaanse mentaliteit hadden we de uren van de bussen niet opgezocht en zijn we tot de conclusie gekomen dat er enkel bussen waren in de avond. We hebben dan besloten de bus te nemen in de avond en gewoon nog een dagje door te brengen in Cochabamba. In de vroege avond keerde we dan terug naar de terminal en namen we de bus naar Sucre.
Rond half 5 in de morgen kwamen we dan aan in de terminal van Sucre. Daar stonden we dan, in een nieuwe stad die we nog nooit gezien hadden, in de vroege morgen. We hebben dan maar besloten om ons te zetten op de 'plaza principal' en te wachten tot er een hotel openging. Uiteindelijk ging er dan toch een hotel open op de plaza principal en zijn we er naartoe gestapt. Het was een schitterend hotel met alles erop en eraan voor ongeveer 20 euro per nacht. In de morgen zijn we dan een stevig ontbijt gaan nemen om erin te vliegen. We zijn dan naar het dino park geweest in Sucre, dit is volgens de meeste bolivianen een heel belangrijk park omdat er voetsporen van de dinos zijn gevonden. Toen we toekwamen leek het een beetje saai maar aan de andere kant van het museum was er een gigantische muur met ECHTE dinosporen op!
s'Avonds zijn we allemaal vroeg gaan slapen om de volgende dag de busrit naar Potosi te kunnen overleven. De volgende dag zijn we ook nog ergens bitterballen gaan eten in een restaurant dat gerunt werd door een nederlandse vrouw. Ik denk dat bitterballen me nog nooit zo goed gesmaakt hebben achter 4 maand! Ze waren handgemaakt en ze smaakt super lekker!
In de namiddag zijn we dan een de 3 uur lange rit begonnen naar Potosi. Eenmaal aangekomen werden we hartelijk ontvangen door de AFS-studenten van Potosi. Ze zeiden dat Potosi maar een lelijke en saaie stad is maar ik vond het een van de betere steden om te bezoeken. Het is een stad vol met verhalen en schitterende gebouwen! We zijn naar ons hotel geweest, onze spullen in onze kamer gezet en daarna een lekkere pizza gaan eten met zen alle. De volgende morgen zijn we direct in actie geschoten en hebben we de mijnen van Potosi bezocht. We kregen eerst wat uitleg over cocablaadjes, dynamiet en andere speciale dingen om zo een mooi beeld te krijgen van het leven van een mijnwerker. We kregen een helm, een overal, een koplamp en botten om ons niet vuil te maken in de mijn. Eenmaal aan de ingang van de mijn kreeg iedereen het toch even benauwd, de ingang was gewoon een mini gaatje in de muur waar je de mijn binnengaat. Voordat we de mijn binnengingen kwamen er nog 2 mijnwerkers uit met een 'mijnkar' zoals in de films! Superleuk om te zien hoe da mensen daar nu nog steeds werken. Binnenin de mijn is het donker maar met ons licht konden we wel genoeg zien. We hebben enkele gangen en de duivel van mijn bezocht. Het was zeker de moeite!
In de avond zijn we dan nog naar de karaokebar geweest waar we iets gedronken hebben en dan teruggekeerd naar het hotel om even te rusten na de vermoeiende dag. De volgende dag hebben we uitgeslapen en in de namiddag zijn we naar 'het oog van de inca' geweest. Dit is een klein meertje in het midden van de bergen. Toen we aankwamen aan het meertje vond ik het toch niet zo speciaal totdat je je voet in het water stak. Het water was warm! Het was een natuurlijk meertje met heet water! Heel vreemd maar ik heb er echt wel van genoten om eens in een warmwater meer te zwemmen. Na het heerlijke zwembeurt zijn we teruggekeerd naar de stad en hebben we 'la casa de moneda' ook nog bezocht. Dit is een museum van al het geld dat gemaakt werd met het zilver dat ze uit de mijn hielde. In de avond zijn we dan naar de terminal van de bussen gegaan en hebben we onze bus genomen naar onze laatste bestemming, Tarija.
De busrit was enorm zwaar maar we hebben het toch overleeft. De hobbelige weg heeft zijn gevolgen gehad voor men achterwerk en men rug. We zijn de namiddag direct gaan eten in een goed restaurant en in de namiddag even uitgerust in onze kamer om toch nog wat slaap in te halen. In de avond zijn we naar de 'feria' geweest. Dit kan je vergelijken met een gigantisch autosalon maar dan voor alle producten zoals eten, meubels, vakanties,... maar dan wel buiten. Op de feria was er ook een groot concert met enkele zangers. Bijna heel Tarija zat op de feria. We hebben ons daar supergoed geamuseerd en zijn tegen 2 uur snachts naar huis teruggekeerd. Ik dacht dat het gemakkelijk ging zijn maar uiteindelijk waren we pas tegen 5 uur in de nacht thuis omdat er zoveel volk was en heel het verkeer dicht lag. De volgende dag hebben we dan ook niks gedaan en enkel in ons bed gelegen en geslapen. De volgende morgen zijn we naar 'casa vieja' geweest, dit is een huis waar ze je wijn laten proeven en waar je enorm goed kan gaan eten. Na een 20 minuten lange rit in de taxi door de wijngaarden waren we er eindelijk. We hebben wat wijn geproefd en daar na on aan de tafel gezet. Het eten was enorm goed en de wijnen natuurlijk ook want de wijnen van Tarija zijn gekent over heel Bolivia. Na deze prachtige dag zijn we naar huis gekeerd en gaan slapen. De volgende dag was onze laatste dag in Tarija. We zijn ergens gaan eten dicht bij een rivier in Tarija. De delicatesse van daar waren soort van kleine rivierkreeftjes die je in het geheel op at. Het smaakte eigenlijk naar een soort van kreeft chips achtig. Het was superleuk in het restaurant want op de hoek van het terras stond een jukebox waarmee we dan enkele leuke klassiekers hebben gespeeld. De boliviaanse mensen keken wel vreemd toen we ineens allemaal luidop begonnen mee te zingen. Na het heerlijke lunch zijn we nog ergens gaan zwemmen op een afgelegen plaats met een waterval. De ober had ons die plaats aangeraden om te gaan zwemmen en het was zeker de moeite waard! In de avond hebben we dan de bus terug genomen naar Cochabamba en tegen 9 uur in de morgen zijn we dan eindelijk terug thuis gearriveerd na onze prachtige reis.
Het was echt een superleuke reis omdat we konden kiezen wat we wouden doen en we helemaal niet werden gecontroleerd en gestuurd door AFS. Het is zeker de moeite om ooit een Sucre, Potosi en Tarija te bezoeken!
Groeten vanuit Bolivia! Mathieu
PS: Momenteel ben ik hier al 4 maanden en nog maar 7 maand te gaan.. Aaah, waarom gaat de tijd zo snel!
Wow, het is weer even geleden! Ik kom meer en meer tot het besef dat ik het zo druk heb in Bolivia. Momenteel zit ik hier in men kamertje aan men blog te schrijven terwijl er een tropische regenbui overtrekt. Ik ben nog maar net terug van een prachtige reis daar het zuiden van Bolivia. Ik heb 3 steden, namelijk Sucre, Potosí en Tarija, kunnen schrappen van het lijstje van alle steden die ik wil bezoeken in Bolivia.
Men avontuur begon de 10e november in de vroege morgen. Om 5 uur s'morgens ben ik opgestaan om me klaar te maken om te gaan reizen. Met volle moed stapte ik naar de terminal van de bussen in Cochabamba om een bus te nemen naar Sucre maar toen liep het mis. Door onze half boliviaanse mentaliteit hadden we de uren van de bussen niet opgezocht en zijn we tot de conclusie gekomen dat er enkel bussen waren in de avond. We hebben dan besloten de bus te nemen in de avond en gewoon nog een dagje door te brengen in Cochabamba. In de vroege avond keerde we dan terug naar de terminal en namen we de bus naar Sucre.
Rond half 5 in de morgen kwamen we dan aan in de terminal van Sucre. Daar stonden we dan, in een nieuwe stad die we nog nooit gezien hadden, in de vroege morgen. We hebben dan maar besloten om ons te zetten op de 'plaza principal' en te wachten tot er een hotel openging. Uiteindelijk ging er dan toch een hotel open op de plaza principal en zijn we er naartoe gestapt. Het was een schitterend hotel met alles erop en eraan voor ongeveer 20 euro per nacht. In de morgen zijn we dan een stevig ontbijt gaan nemen om erin te vliegen. We zijn dan naar het dino park geweest in Sucre, dit is volgens de meeste bolivianen een heel belangrijk park omdat er voetsporen van de dinos zijn gevonden. Toen we toekwamen leek het een beetje saai maar aan de andere kant van het museum was er een gigantische muur met ECHTE dinosporen op!
s'Avonds zijn we allemaal vroeg gaan slapen om de volgende dag de busrit naar Potosi te kunnen overleven. De volgende dag zijn we ook nog ergens bitterballen gaan eten in een restaurant dat gerunt werd door een nederlandse vrouw. Ik denk dat bitterballen me nog nooit zo goed gesmaakt hebben achter 4 maand! Ze waren handgemaakt en ze smaakt super lekker!
In de namiddag zijn we dan een de 3 uur lange rit begonnen naar Potosi. Eenmaal aangekomen werden we hartelijk ontvangen door de AFS-studenten van Potosi. Ze zeiden dat Potosi maar een lelijke en saaie stad is maar ik vond het een van de betere steden om te bezoeken. Het is een stad vol met verhalen en schitterende gebouwen! We zijn naar ons hotel geweest, onze spullen in onze kamer gezet en daarna een lekkere pizza gaan eten met zen alle. De volgende morgen zijn we direct in actie geschoten en hebben we de mijnen van Potosi bezocht. We kregen eerst wat uitleg over cocablaadjes, dynamiet en andere speciale dingen om zo een mooi beeld te krijgen van het leven van een mijnwerker. We kregen een helm, een overal, een koplamp en botten om ons niet vuil te maken in de mijn. Eenmaal aan de ingang van de mijn kreeg iedereen het toch even benauwd, de ingang was gewoon een mini gaatje in de muur waar je de mijn binnengaat. Voordat we de mijn binnengingen kwamen er nog 2 mijnwerkers uit met een 'mijnkar' zoals in de films! Superleuk om te zien hoe da mensen daar nu nog steeds werken. Binnenin de mijn is het donker maar met ons licht konden we wel genoeg zien. We hebben enkele gangen en de duivel van mijn bezocht. Het was zeker de moeite!
In de avond zijn we dan nog naar de karaokebar geweest waar we iets gedronken hebben en dan teruggekeerd naar het hotel om even te rusten na de vermoeiende dag. De volgende dag hebben we uitgeslapen en in de namiddag zijn we naar 'het oog van de inca' geweest. Dit is een klein meertje in het midden van de bergen. Toen we aankwamen aan het meertje vond ik het toch niet zo speciaal totdat je je voet in het water stak. Het water was warm! Het was een natuurlijk meertje met heet water! Heel vreemd maar ik heb er echt wel van genoten om eens in een warmwater meer te zwemmen. Na het heerlijke zwembeurt zijn we teruggekeerd naar de stad en hebben we 'la casa de moneda' ook nog bezocht. Dit is een museum van al het geld dat gemaakt werd met het zilver dat ze uit de mijn hielde. In de avond zijn we dan naar de terminal van de bussen gegaan en hebben we onze bus genomen naar onze laatste bestemming, Tarija.
De busrit was enorm zwaar maar we hebben het toch overleeft. De hobbelige weg heeft zijn gevolgen gehad voor men achterwerk en men rug. We zijn de namiddag direct gaan eten in een goed restaurant en in de namiddag even uitgerust in onze kamer om toch nog wat slaap in te halen. In de avond zijn we naar de 'feria' geweest. Dit kan je vergelijken met een gigantisch autosalon maar dan voor alle producten zoals eten, meubels, vakanties,... maar dan wel buiten. Op de feria was er ook een groot concert met enkele zangers. Bijna heel Tarija zat op de feria. We hebben ons daar supergoed geamuseerd en zijn tegen 2 uur snachts naar huis teruggekeerd. Ik dacht dat het gemakkelijk ging zijn maar uiteindelijk waren we pas tegen 5 uur in de nacht thuis omdat er zoveel volk was en heel het verkeer dicht lag. De volgende dag hebben we dan ook niks gedaan en enkel in ons bed gelegen en geslapen. De volgende morgen zijn we naar 'casa vieja' geweest, dit is een huis waar ze je wijn laten proeven en waar je enorm goed kan gaan eten. Na een 20 minuten lange rit in de taxi door de wijngaarden waren we er eindelijk. We hebben wat wijn geproefd en daar na on aan de tafel gezet. Het eten was enorm goed en de wijnen natuurlijk ook want de wijnen van Tarija zijn gekent over heel Bolivia. Na deze prachtige dag zijn we naar huis gekeerd en gaan slapen. De volgende dag was onze laatste dag in Tarija. We zijn ergens gaan eten dicht bij een rivier in Tarija. De delicatesse van daar waren soort van kleine rivierkreeftjes die je in het geheel op at. Het smaakte eigenlijk naar een soort van kreeft chips achtig. Het was superleuk in het restaurant want op de hoek van het terras stond een jukebox waarmee we dan enkele leuke klassiekers hebben gespeeld. De boliviaanse mensen keken wel vreemd toen we ineens allemaal luidop begonnen mee te zingen. Na het heerlijke lunch zijn we nog ergens gaan zwemmen op een afgelegen plaats met een waterval. De ober had ons die plaats aangeraden om te gaan zwemmen en het was zeker de moeite waard! In de avond hebben we dan de bus terug genomen naar Cochabamba en tegen 9 uur in de morgen zijn we dan eindelijk terug thuis gearriveerd na onze prachtige reis.
Het was echt een superleuke reis omdat we konden kiezen wat we wouden doen en we helemaal niet werden gecontroleerd en gestuurd door AFS. Het is zeker de moeite om ooit een Sucre, Potosi en Tarija te bezoeken!
Groeten vanuit Bolivia! Mathieu
PS: Momenteel ben ik hier al 4 maanden en nog maar 7 maand te gaan.. Aaah, waarom gaat de tijd zo snel!
zondag 3 november 2013
Videoblog nummer 2
Ik ben op reis geweest met AFS en omdat het zo mooi was heb ik er ineens een videoblog van gemaakt.
Hieronder vind je de hyperlink naar mijn videoblog nummer 2
http://www.youtube.com/watch?v=25ERJ95GWOo
Hieronder vind je de hyperlink naar mijn videoblog nummer 2
http://www.youtube.com/watch?v=25ERJ95GWOo
zaterdag 5 oktober 2013
Lang geleden!
Hallo allemaal!
Het is weer lang geleden dat ik nog is iets op men blog heb gezet dus daarom dat ik nog is een 'euforeke' ga doen! Alles gaat hier heel goed en er gebeurt niet zoveel speciaals meer. Ik ga hier elke dag naar school en in de namiddag lig je gewoon wat te chille of ga je iets doen met je maten zoals voetballen, fitness,...
Ik zal enkel de speciale dingen even vermelden want het school is nog steeds hetzelfde. Het wordt echt enorm saai maarja over een dikke 3 weken ofso ben ik er vanaf! Ik heb weer enkele speciale dingen gedaan zoals defile, modeshoot, fotoshoot,... Sinds kort ben ik hier model bij een modellebureau omdat de fitness dan een beetje goedkoper is. Van AFS mag ik natuurlijk geen geld verdienen dus daarom neem ik het geld dat ik er normaal mee verdien ook niet aan. Met al dat modellengede ben ik al op de lokale televisie geweest en ook al in de krant. Ik had echt nooit gedacht dat ik dit zou doen.
Ik zit hier nu al bijna 3 maand en ik ben echt verliefd op men stad. Ik mag echt men pollekes kussen dat ik hier zit. De mensen zijn super vriendelijk, het weer is perfect, leuke pleintjes, goedkope taxi's, goedkoop eten en ga zo maar verder. Ze zeggen dat je na 2 maand in een dipje valt maar ik heb er persoonlijk echt geen last van. Men familie is supergoed en alles is hier eigenlijk supergoed ;) Men gastbroer vertrekt over een dikke 2 weken en dan schiet ik wel alleen over dus dat zal wel even wennen worden maar ik overleef het wel denk ik ;)
Ziezo het zit er weer op! Ik ga terug proberen een videoblogske ineen te steken omdat ik er zoveel positieve commentaar op heb gekregen! Over 2 weken moet ik men land wel voorstellen in het spaans dus ik heb het wel druk dus ik beloof niks. ;)
Chau thuisblijvers! Tot de volgende
PS: Als je is wilt skypen of je wilt iets weten ja mag het gerust vragen he! Ik doe niet liever :)
Het is weer lang geleden dat ik nog is iets op men blog heb gezet dus daarom dat ik nog is een 'euforeke' ga doen! Alles gaat hier heel goed en er gebeurt niet zoveel speciaals meer. Ik ga hier elke dag naar school en in de namiddag lig je gewoon wat te chille of ga je iets doen met je maten zoals voetballen, fitness,...
Ik zal enkel de speciale dingen even vermelden want het school is nog steeds hetzelfde. Het wordt echt enorm saai maarja over een dikke 3 weken ofso ben ik er vanaf! Ik heb weer enkele speciale dingen gedaan zoals defile, modeshoot, fotoshoot,... Sinds kort ben ik hier model bij een modellebureau omdat de fitness dan een beetje goedkoper is. Van AFS mag ik natuurlijk geen geld verdienen dus daarom neem ik het geld dat ik er normaal mee verdien ook niet aan. Met al dat modellengede ben ik al op de lokale televisie geweest en ook al in de krant. Ik had echt nooit gedacht dat ik dit zou doen.
Ik zit hier nu al bijna 3 maand en ik ben echt verliefd op men stad. Ik mag echt men pollekes kussen dat ik hier zit. De mensen zijn super vriendelijk, het weer is perfect, leuke pleintjes, goedkope taxi's, goedkoop eten en ga zo maar verder. Ze zeggen dat je na 2 maand in een dipje valt maar ik heb er persoonlijk echt geen last van. Men familie is supergoed en alles is hier eigenlijk supergoed ;) Men gastbroer vertrekt over een dikke 2 weken en dan schiet ik wel alleen over dus dat zal wel even wennen worden maar ik overleef het wel denk ik ;)
Ziezo het zit er weer op! Ik ga terug proberen een videoblogske ineen te steken omdat ik er zoveel positieve commentaar op heb gekregen! Over 2 weken moet ik men land wel voorstellen in het spaans dus ik heb het wel druk dus ik beloof niks. ;)
Chau thuisblijvers! Tot de volgende
PS: Als je is wilt skypen of je wilt iets weten ja mag het gerust vragen he! Ik doe niet liever :)
donderdag 12 september 2013
Abonneren op:
Posts (Atom)